Lovelace "Love" Miracle
Awatar użytkownika
27
lat
184
cm
Pielęgniarz
Techniczna Klasa Średnia
Lovelace Miracle
ft. Jared Thomas Tapy
14/02/1996
Eastbourne, Anglia
wyższe
kawaler
pielęgniarz
Okręgowy Szpital Ogólny
techniczna klasa średnia
St Anthony's Hill
ekstrawertyk vs introwertyk
pracowitość vs lenistwo
pokora vs pycha
idealizm vs materializm

Poziom MG: 3

W rozgrywkach nie zgadzam się na: uśmiercenie postaci, kalectwo (wózek, utrata kończyn itp.)
Po uzgodnieniu zgadzam się na: wszystko
Trigger warning: -
I am golden for you 1996 - 2006
Narodziny w święto zakochanych, okazało się mieć ogromny wpływ na życie chłopca, dyktując jego przyszłymi poczynaniami, silnie wpływając na jego usposobienie już od samego początku. Rodzice Love'a zdawali się najszczęśliwszymi ludźmi na świecie, przez sam fakt, że mogli dzielić ze sobą życie. Thomas nauczyciel informatyki w szkole średniej oraz Honor, wieczna marzycielka, florystka, pomimo różnic, darzyli się głęboką miłością. Jednak jak w każdym tragicznym romansie, szczęśliwe małżeństwo Państwa Miracle skończyło się bardzo szybko, a miłość i szczęście już nigdy nie pojawiły się w życiu Thomas'a. W akompaniamencie huków wypadku samochodowego, życie nieświadomego Love'a, zostało rozerwane przez uczucie porzucenia, które od teraz miało przylgnąć do niego na stałe i snuć się za nim niczym cień. Kiedy chłopiec miał dwa latka, jego ojciec stał się ofiarą drogowych wyczynów pijanego kierowcy, który utracił panowanie nad pojazdem i zderzył się z Thomasem czołowo. Ten, w wyniku wypadku utracił władzę w nogach, lądując na wózku inwalidzkim. Honor zniknęła z ich życia, zostawiając rodzinę za sobą, pozostawiając po sobie jedynie rzewny list pożegnalny. Nie prosiła w nim o zrozumienie lub przebaczenie — wiedziała, że jej syn, tak bardzo podobny do niej samej, nigdy nie będzie w stanie pomyśleć o niej z wyrozumiałością. Dzieciństwo Love'a upływało mozolnie. Ojciec po rekonwalescencji szybko wrócił do pracy, zostawiając opiekę nad synem swojej matce. Babcia młodego Miracle nigdy nie należała do czułych kobiet; wyrachowana nauczycielka matematyki, która przez swoich byłych uczniów została zapamiętana, jako kosa bez serca, również i w taki sposób pozostała zapamiętana przez wnuka. Czuły, pożądający bliskości i ciepła, nie mogąc odnaleźć go w najbliższym otoczeniu, zaczął zamykać się w swoim własnym świecie. Zamiast zabaw z kolegami, tonął w książkach, zaczytując się romansami i wierszami, łagodnymi historiami, które dawały mu namiastkę uczuć, których tak bardzo pragnął. W szkole był pilnym uczniem, oddanym nauce, sumiennie wykonującym swoje obowiązki, angażując się w każdą możliwą aktywność pozalekcyjną, uczęszczając na zajęcia i kółka, nawet jeżeli go nie interesowały. Chociaż był odludkiem, dzieciaki raczej omijały możliwe konflikty z chłopakiem, z racji na jego cięty język. Czas spędzony z jadowitą babką pod tym względem wyszedł mu na dobre. Od zawsze jednak starał się przylgnąć do jednej osoby, kojąc się jej zainteresowaniem, chłonąc wrażenie, że jest dla kogoś wyjątkowy i jedyny.
I believe in miracles 2007 - 2014
Relację z ojcem po latach Love może opisać jako trudną, ale piękną. Niestety od najmłodszych lat musiał stanowić wsparcie dla Thomas'a, nie tylko ze względu na depresję, w którą popadł po rozwodzie z Honor, ale również przez ograniczenia fizyczne, z którymi się zmagał. W domu chłopiec był małym bohaterem, dorastając zbyt szybko i zmieniając się w opiekuna własnego ojca. Swój los przyjął ze smutkiem, ale i godnością; nie kręcąc nosem, nie zazdroszcząc innym ich perfekcyjnych rodzin i radosnego dzieciństwa. Dostrzegał pewien urok w smutku, jaki zawisł nad ich nazwiskiem, zbliżając tę dwójkę do siebie na nieco innym, głębszym poziomie. W wieku 15 lat Love zaczął angażować się w pomoc osobom bezdomnym, zaglądał na oddział dziecięcy, stając się częstym bywalcem hospicjum. Chorym i nie rzadko umierającym, czytał książki, poezję, albo opowiadał o ptakach, które od zawsze go fascynowały. Czasami milcząc, wiedząc, że żadne słowo, ani żaden gest, nie przyniesie już ukojenia. Emocjonalne przeciążenie, jakie odczuwał przez ciągłe spalanie się na rzecz wyższego dobra, niosąc pomoc słabszym jednostkom, odreagowywał w awangardowych środowiskach. Im był starszy, tym częściej sięgał po alkohol, nie rozstając się wieczorami z butelką wina. Ilość historii, jakie znał z życia osób, które spotykał i które odwiedzał, oraz wrodzona łagodność, zawsze przyciągała do Miracle'a ciekawskie duszyczki, szczególnie te, które same czuły się w jakiś sposób zagubione. Bardzo szybko podjął decyzję, że nie pójdzie w ślad rodziny ojca i nie zostanie nauczycielem. Nikt nie oponował, kiedy w wieku 18 lat ogłosił, że wyjeżdża do Londynu, aby kształcić się w kierunku pielęgniarskim i zapewne tam rozpocznie również praktyki.
I'm the only one that will treat you right 2015 - 2022
Gdyby nie ciągłe wielkie miłości, jakie przeżywał Love, okres w Londynie określałby, jako przyjemny. Niestety albo i stety przez swoje gorące serce, zakochiwał się w ułamku sekundy, przepadając całkowicie, aby po chwili popadać w rozpacz. Idealizowanie partnerów przychodziło mu ze skrajną łatwością, przez co nawet gigantyczne wady drugiej osoby, wydawały mu się drobnostkami, które nie miały żadnego znaczenia. Przez 3 lata uniwersytetu, krążył między Eastbourne i Londynem, pomagając ojcu, odbijając sobie zarwane noce na nauce ze znajomymi po klubach, aby ponownie wrócić do stolicy i tkwić w zawieszeniu między romantyczną wizją miłości idealnej a bolesną rzeczywistością bycia odtrącanym, lub kiedy zauważał, że obiekt jego westchnień staje się... nijaki, pusty, bez wartości, którymi sam kierował się w swoim życiu. Czarę goryczy przelał jeden konkretny mężczyzna, który zdawał mu się istotą wręcz idealną. Młody stażysta w szpitalu, w którym Love odbywał praktyki, okręcił go sobie wokół palca. Przez prawie dwa lata zwodził go, obiecując bajkową przyszłość, mamiąc słodkimi słówkami i czarując milionem zapewnień, że będą razem już do końca. Love żyjąc tylko nim i pracą, nie zauważył nawet tego, w jak perfidny sposób został wykorzystany i oszukany. Dlatego powrócił do rodzinnego miasta, szybciej niż zakładał. Pośpiesznie zakopał się w obowiązkach, większość czasu spędzając w szpitalu, w którym podjął pracę, odnawiając znajomości, które zaniedbał w okresie „bycia zakochanym na zabój”. W trakcie trwania pandemii nie było szansy, aby się z nim skontaktować, ponieważ praktycznie nie wychodził ze szpitala, śpiąc tam i jedząc, jakby tylko on jeden mógł zbawić cały świat. Widok mężczyzny śpiącego na siedząco na krześle szpitalnego korytarza stał się dla pracowników i chorych codziennością. Nie było dnia, aby ktoś się o niego nie potknął. Do dzisiaj wyganiany jest czasami siłą i zapewne, gdyby nie jego kanarek, zawłaszczyłby sobie jeden ze schowków i uwił w nim mikro kawalerkę. 
Mów mi ;_;. Możesz się ze mną skontaktować przez Discorda krez#4898. Piszę w 3. osobie czasu przeszłego. Wątkom +18 mówię oh yes.
Szukam brak danych.
Uwaga, moje posty mogą zawierać: nagość, zażywanie narkotyków oraz alkoholu, myśli samobójcze, szczegółowe opisy sytuacji medycznych..

Podstawowe

Osobowość

Likes & dislikes

Za fabuły

Awatar użytkownika

lat

cm
Elita

Akceptacja!

Bardzo się cieszymy, że dołączył*ś do naszego grona! Pamiętaj, że na rozpoczęcie pierwszej fabuły masz 7 dni, w czym pomoże Ci temat Kto zagra?. Nie zapomnij również o odebraniu przysługujących Ci na start odznak! W wolnej chwili zalecamy zapoznanie się z Przewodnikiem po Anglii, który ułatwi Ci wczucie się w klimat miasta. Jeśli masz ochotę, możesz rozwinąć informacje dotyczące Twojej postaci w Informatorze, założyć Kalendarz, który pomoże Ci w kontrolowaniu przebytych fabuł lub skorzystać z social media. W razie jakichkolwiek pytań, służymy pomocą. Miłej zabawy!
Mów mi Eastbourne.
Uwaga, moje posty mogą zawierać: .

Dla użytkownika

Zamknięty