JJ King

Xavier Lennox
ft. Maxence Danet-Fauvel

01/11/1993

Eastbourne

Zawodowe

Kawaler

Kurier | striptizer

DPD | do wynajęcia

Pracownicy Usług

Sovereign

ekstrawertyk vs introwertyk

pracowitość vs lenistwo

pokora vs pycha

idealizm vs materializm

Poziom MG: 2

W rozgrywkach nie zgadzam się na: śmierć postaci
Po uzgodnieniu zgadzam się na: wszystko jest do dogadania
Trigger warning: przemoc seksualna

❮❯

Biednemu to zawsze wiatr w oczy ewentualnie tornado w ryj

Miał nieszczęście urodzić się w skrajnie biednej rodzinie. O ile samotnie wychowującą go matkę, harującą w podrzędnej knajpie za marne grosze, można było nazwać pełną rodziną. Choć miał wtedy zaledwie kilka lat, do tej pory pamięta, jak zimą ubierali się niemal we wszystkie posiadane ubrania i spali razem pod kilkoma kocami, by nie zamarznąć. Z wypłaty matki ledwie starczyło na czynsz i podstawowe opłaty, ale o ogrzewaniu musieli zapomnieć. Tak jak o nowych ubraniach. Nikogo nie powinno zatem dziwić, że był obiektem zaczepek i kpin odkąd tylko poszedł do szkoły. Mniejszy i chudszy od innych, w znoszonych, podniszczonych ubraniach, ze starym plecakiem i nudnymi zeszytami, bez postaci z bajek czy filmów. Szybko nauczył się jednak, jak sobie radzić w takich sytuacjach. Może i był mniejszy i drobniejszy od innych, ale za to sprytu mu nie brakowało. Okazało się to cholernie pomocne w londyńskim bidulu, do którego trafił mając siedem lat, tuż po tym, jak jego matkę wykończył rak. Nowi zawsze muszą przejść przez tygodnie męczenia i zaczepek, zanim starsi wychowankowie dadzą im spokój. Xavier jednak nie należał do tych pokornych dzieciaków. Od razu odpowiadał na zaczepki pięściami, przez co szybko wyrobił sobie opinię małego, niezrównoważonego boksera.

Czasem jednak każdemu się poszczęści tak jak ślepej kurze trafi się ziarno

Gdy skończył dziesięć lat los postawił na jego drodze pewne niemłode już małżeństwo, które nie mogło mieć własnych dzieci. Po trzech latach opuścił bidul, i z nową rodziną wrócił znów do Eastbourne. Te lata jednak mocno go zmieniły. Nauczył się, że najlepszym rozwiązaniem w przypadku większości konfliktów są pięści. Nie potrafił też tak po prostu zignorować zaczepki. Był zbyt narwany. Od razu stawał do bójki. Nie bardzo podobało się to jego adopcyjnym rodzicom, ale i tak starali się tego po sobie nie pokazywać. Może liczyli na to, że z czasem chłopak się uspokoi? Że zapomni o tym, co przeszedł za dzieciaka?
Gdy miał piętnaście lat uderzyło w niego dojrzewanie. Przybyło mu wzrostu, rozrósł się w barach, wyostrzyły się rysy twarzy. Mięśnie, nad którymi pracował w domowej siłowni, stały się w końcu ładnie widoczne. Nagle przestał być tylko narwanym knypkiem. Dziewczyny zaczęły inaczej na niego patrzeć. Skłamałby twierdząc, że mu się to nie podobało. Z problematycznego dzieciaka awansował też na członka szkolnej grupy bokserów. Jak widać do czegoś przydały się te lata przepychanek w szkołach i bidulu. Nie był już wyrzutkiem. Był Kimś.

A gdy zaczyna być zbyt dobrze To zawsze się coś spierdoli

Nie inaczej było w przypadku Xaviera. Po ukończeniu szkoły średniej pierwszego stopnia zaczął kształcić się na mechanika. Jego rodzicom adopcyjnym nie przeszkadzało to, że nie chciał iść na studia. I tak byli szczęśliwi. Bo jednocześnie chłopak kontynuował karierę bokserską, w której wróżono mu sukcesy. Po ukończeniu szkoły zaczął pracować w małym warsztacie, startując jednocześnie w kolejnych zawodach, na których zdobył nawet rozgłos. I właśnie wtedy życie stwierdziło, że jest zbyt pięknie.
Miał prawie dwadzieścia jeden lat. To miał być zwykły wypad z dawnymi kumplami z bidula. Umówili się w klubie w Londynie i wszystko było super. Do czasu. Gdy wyszli na fajka przyczepiło się do nich kilku gości. A że po alkoholu Xavier nie należał do zbytnio opanowanych i spokojnych osób, po pierwszym ciosie nieznajomego puściły mu hamulce. Opamiętał się dopiero kilka minut później, gdy od ów kolesi odciągnęli go jego kumple z pomocą ochroniarza z klubu. I choć na jego korzyść świadczył fakt, iż to tamci pierwsi ich zaatakowali, co potwierdziło kilkoro świadków, nie ominął go wyrok za pobicie z ciężkim uszczerbkiem na zdrowiu. Bo z tego co mu potem znajomi opowiedzieli na wizytach, to gdy jego zabierał radiowóz - tamtych do szpitala zabierały karetki. I tak oto w jeden wieczór zmarnował swoją przyszłość. Zamiast zostać sławnym bokserem, Xavier trafił za kratki na siedem lat.

Nie tak łatwo zacząć życie na nowo gdy nie masz przy sobie nic i nikogo

Po wyjściu na wolność… Cóż, wiele się zmieniło. Nie tylko on był inny, ale świat też. Dowiedział się, że rodzice adopcyjni wyprowadzili się z Eastboune, bo wstydzili się tego, co zrobił. Wiedział, że ich zawiódł. Spotkał się z nimi potem tylko raz, by podziękować im za wszystko. A potem zabrał swoje rzeczy, które zachowali, i zniknął z ich życia. Miał jeszcze trochę kasy, którą zarobił przed odsiadką w warsztacie i na zawodach. Dużo tego nie było, ale wystarczyło na przeżycie pierwszych miesięcy na wolności. Wrócił do Eastbourne, gdzie wynajął mieszkanie. Po namyśle wrócił też do swojego prawdziwego nazwiska, pozbywając się tego, które miał po rodzicach adopcyjnych. Z wyrokiem w aktach człowiek nie ma zbyt wielkich perspektyw, więc zadowolił się pracą kuriera. A dodatkowo… został stiptizerem. Cóż tu dużo mówić. Boys gotta eat.

Akceptacja!

Bardzo się cieszymy, że dołączył*ś do naszego grona! Pamiętaj, że na rozpoczęcie pierwszej fabuły masz 7 dni, w czym pomoże Ci temat Kto zagra?. Nie zapomnij również o odebraniu przysługujących Ci na start odznak! W wolnej chwili zalecamy zapoznanie się z Przewodnikiem po Anglii, który ułatwi Ci wczucie się w klimat miasta. Jeśli masz ochotę, możesz rozwinąć informacje dotyczące Twojej postaci w Informatorze, założyć Kalendarz, który pomoże Ci w kontrolowaniu przebytych fabuł lub skorzystać z social media. W razie jakichkolwiek pytań, służymy pomocą. Miłej zabawy!