JJ King

Randal Hodder
Ryan Davies Hall

05.05.1993

Eastbourne

Średnie

Kawaler

Diler/bezrobotny

Brak

Prekariat

Devonshire

ekstrawertyk vs introwertyk

pracowitość vs lenistwo

pokora vs pycha

idealizm vs materializm

Poziom MG: 3

W rozgrywkach nie zgadzam się na: Trwałe okaleczenia, wprowadzanie rozwiązań drastycznie zmieniających charakter lub światopogląd postaci
Po uzgodnieniu zgadzam się na: Awantury, akty przemocy, brutalne fabuły
Trigger warning: Pedofilia

❮❯

Boże Wszechmogący, ześlij deszcz, potężny deszcz.

Taki, który jeszcze nigdy nie padał. Deszcz jak bombardowanie. Deszcz jak nalot. Ześlij deszcz i zatop to miasto. Zrób to szybko. Zanim włączą się alarmy. Niech wszystko zaleje woda. A jeśli nie, zabierz stąd mnie, Boże Wszechmogący. Wiem, że nic się nie zmieni. Mam siedem lat. W lustrze widzę twarz pobitego dziecka. Sinozieloną, brudną, głuchą na wrzask matki i rodzeństwa. Za ścianą ojciec odpiął pas. Słyszę trzaśnięcie metalowej, poszarzałej sprzączki. Oczami wyobraźni widzę uderzenie, głos w głowie dorabia dźwięki. Niemal słyszę zamach, a później milczenie. Długie, napięte, pełne oczekiwania na kolejny raz. Znów wrzask. Matka, otrząsnęła się z szoku. Boże Wszechmocny, ześlij deszcz. Niech zatopi nas wszystkich. Ojca. Niech zatopi ojca. Daj mi spojrzeć na jego twarz. Pełną bólu, szoku, rozpaczy, desperacji. Niech zatopi mnie zanim stanę się potworem. Zanim poczuję satysfakcję na myśl o jego śmierci. Niech zatopi matkę nim przywita kolejnego mężczyznę w białej pościeli. Niech wypełni ten pokój, zburzy ściany.

Niech zatopi nas i wszystkich, których znamy.

Zatop to miasto, bo inaczej będę jeździł po nim jeszcze przez miliony lat. Zatop nas Boże, bo nie zasługujemy na nic innego. Mam dwadzieścia lat, Boże Wszechmogący. Co ja robię ze swoim życiem? Stoję na ulicy. Czekam na kolejnego ćpuna. Heroina w kieszeni pali skórę dłoni. Palce zaciskają się na celofanie. Usta pierzchną. Głód rośnie. Potężny głód, Boże. To miała być tylko jedna kreska. Jeden cholerny raz. Ześlij deszcz zanim znów stracę kontrolę. Zza rogu wychodzi mężczyzna. Podkrążone oczy. Sine usta, zapadnięta twarz. Też będę tak wyglądał? Wciska mi w dłonie pieniądze. Bełkocze coś szybko. Umrze już niedługo. Obszczany i brudny, bezdomny jak pies. Umrze nim woda wypełni to miasto, a ja sprzedam mu działkę. Dziś i może jutro. Od tego tu jestem. Jak to jest, Panie? Jak to jest, że patrzyłeś wszechogarniającym wzrokiem na dziecko wciągane do gangu i pozwoliłeś mu awansować? Na co jeszcze czekasz? Przecież znów kogoś zabiję. Wcisnę mu do ręki heroinę i brudną strzykawkę.

Bo nie potrafimy ani myśleć, ani kochać, bo tego nie chcemy.

Bo idziemy przez las. Pijani od słów. Głuchnąc od hałasu. Ślepnąc od świateł. Gubimy się oboje. Ona w swojej bezsensownej wierze w moją przyszłość. Ja w głupiej, ślepej nadziei. Była jej personifikacją, Boże Wszechmogący. I jak każda struna światła zniknęła. Nagle, bez ostrzeżenia, uciekła. Nie udźwignęła mojego głodu. Braku przyszłości. Nie dźwignęła awantur, codziennego strachu. Dlatego Boże Przenajświętszy, wysłuchaj mnie, chociaż nie mam nic, co mógłbym zaoferować w zamian. W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Amen.

**KP powstała na bazie cytatu Jakuba Żulczyka z książki „Ślepnąc od Świateł”

Akceptacja!

Bardzo się cieszymy, że dołączył*ś do naszego grona! Pamiętaj, że na rozpoczęcie pierwszej fabuły masz 7 dni, w czym pomoże Ci temat Kto zagra?. Nie zapomnij również o odebraniu przysługujących Ci na start odznak! W wolnej chwili zalecamy zapoznanie się z Przewodnikiem po Anglii, który ułatwi Ci wczucie się w klimat miasta. Jeśli masz ochotę, możesz rozwinąć informacje dotyczące Twojej postaci w Informatorze, założyć Kalendarz, który pomoże Ci w kontrolowaniu przebytych fabuł lub skorzystać z social media. W razie jakichkolwiek pytań, służymy pomocą. Miłej zabawy!