budowa
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Broccoli I was alright, but things were kinda heavy
Andy Carr był najsłodszym i najmilszym chłopcem, jakiego młoda Garcia kiedykolwiek poznała. Szczery, dobroduszny, zawsze traktował ją sprawiedliwie. Nigdy mu nie przeszkadzało, że była innego koloru skóry, że wywodziła się z biedy, że była dużo wyższa. Związała się z nim głównie dlatego, że mogła mu powiedzieć wszystko. Do tej pory był jedyną osobą, która wiedziała prawie każdy sekret z życia Mirabel. Ona sama jednak nie umiała mu powiedzieć, że go kocha. Próbowała. Wiele razy. Zawsze bezskutecznie próbowała się wysilić na te dwa, jednak bardzo ważne, słowa w stosunku do szatyna. Andy jednak nie naciskał. Był wyrozumiały, czekał cierpliwie, dawał jej czas. Nigdy nie żądał zbliżeń, pocałunków. Trzymali się jedynie za ręce, opierali o siebie głowy lub przytulali. Wyglądało to bardziej jak przedszkolna zabawa w “dom” niż związek. Jemu zdawało się to nie przeszkadzać, dla niej to było początkowo wygodne.
Studencka miłostka nie trwała jednak długo, choć dla Mirabeli ciągnęła się wieczność. Już po dwóch tygodniach chodzenia za rączkę zaczynała się męczyć, czuła się zablokowana, nieszczera. Czuła, że nie jest sobą. Nie miała jednak pojęcia, co jest tego przyczyną.
