Kod: Zaznacz cały
[url=https://results.hippodata.de/2021/2044/docs/38_125_A2.pdf][center][size=100][b][color=#246eb9]JESSICA WRENS & BLIZZARD - KLASA P - SOBOTA, DWUFAZOWY[/color][/b][/size][/center][/url]Kod: Zaznacz cały
[url=https://results.hippodata.de/2021/2044/docs/49_125_A2.pdf][center][size=100][b][color=#246eb9]JESSICA WRENS & BLIZZARD - KLASA P - NIEDZIELA, SZYBKOŚCI[/color][/b][/size][/center][/url]Kod: Zaznacz cały
[url=https://results.hippodata.de/2021/2044/docs/38_125_A2.pdf][center][size=100][b][color=#246eb9]NAOMI EATON & DARK PRINCESS - KLASA P - SOBOTA, DWUFAZOWY[/color][/b][/size][/center][/url]Kod: Zaznacz cały
[url=https://results.hippodata.de/2021/2044/docs/49_125_A2.pdf][center][size=100][b][color=#246eb9]NAOMI EATON & DARK PRINCESS - KLASA P - NIEDZIELA, SZYBKOŚCI[/color][/b][/size][/center][/url]Kod: Zaznacz cały
[url=https://results.hippodata.de/2021/2044/docs/38_125_A2.pdf][center][b][color=#246eb9]AMELIE HALLEY & LITTLE BIT - KLASA P - SOBOTA, DWUFAZOWY[/color][/b][/center][/url]Kod: Zaznacz cały
[url=https://results.hippodata.de/2021/2044/docs/49_125_A2.pdf][center][b][color=#246eb9]AMELIE HALLEY & LITTLE BIT - KLASA P - NIEDZIELA, SZYBKOŚCI[/color][/b][/center][/url]Kod: Zaznacz cały
[url=https://results.hippodata.de/2021/2044/docs/38_125_A2.pdf][center][size=100][b][color=#246eb9]BEATRIX LOEVY & CASSIOPEIA - KLASA P - SOBOTA, DWUFAZOWY[/color][/b][/size][/center][/url]Kod: Zaznacz cały
[url=https://results.hippodata.de/2021/2044/docs/49_125_A2.pdf][center][size=100][b][color=#246eb9]BEATRIX LOEVY & CASSIOPEIA - KLASA P - NIEDZIELA, SZYBKOŚCI[/color][/b][/size][/center][/url]Kod: Zaznacz cały
[url=https://results.hippodata.de/2021/2044/docs/BEW_31_GRAND_PRIX_140_AM5.pdf][center][size=100][b][color=#246eb9]NAOMI EATON & FLEAU DE BAIAN - KLASA CS - SOBOTA, DOKŁADNOŚCI[/color][/b][/size][/center][/url]Kod: Zaznacz cały
[url=https://results.hippodata.de/2021/2044/docs/BEW_45a_2_TB_%281U%29_Allg_Kl_160_2U.pdf][center][size=100][b][color=#246eb9]NAOMI EATON & FLEAU DE BAIAN - KLASA CS - NIEDZIELA, DWUFAZOWY[/color][/b][/size][/center][/url]Kod: Zaznacz cały
[url=https://results.hippodata.de/2021/2044/docs/BEW_22_Punkte_130.pdf][center][size=100][b][color=#246eb9]AMELIE HALLEY & CARTHAGO Z - KLASA N - SOBOTA, DOKŁADNOŚCI[/color][/b][/size][/center][/url]Kod: Zaznacz cały
[url=https://results.hippodata.de/2021/2044/docs/36_115_YH_A1.pdf][center][size=100][b][color=#246eb9]AMELIE HALLEY & CARTHAGO Z - KLASA N - NIEDZIELA, DWUFAZOWY[/color][/b][/size][/center][/url]Kod: Zaznacz cały
[url=https://results.hippodata.de/2021/2044/docs/BEW_28-30_1_TB_JR-YR_2U.pdf][center][size=100][b][color=#246eb9]AMELIE HALLEY & KAEPT'N NEMO - KLASA C - SOBOTA, DWUFAZOWY[/color][/b][/size][/center][/url]Kod: Zaznacz cały
[url=https://results.hippodata.de/2021/2044/docs/BEW_09_STD_140_A2.pdf][center][size=100][b][color=#246eb9]AMELIE HALLEY & KAEPT'N NEMO- KLASA C - NIEDZIELA, SZYBKOŚCI[/color][/b][/size][/center][/url]|
|
|
68
|
|
|
|
21
|
|
|
|
18
|
|
|
|
2
|
|
|
|
0
|
|
|
|
27
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
110
|
|
|
|
71
|
|
|
|
87
|
|
|
|
0
|
|
|
|
0
|
|
|
|
53
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Po udanym, sobotnim starcie, Naomi była pozytywnie nastawiona do drugiego dnia zawodów. Wjeżdżając na parkur, nie miała pojęcia, że los zagra jej na nosie - miała ochotę się pościgać i popróbować nieco bardziej ryzykownych najazdów, jako że przygotowywała się z Dark do nadchodzących zawodów WKKW, w których często trzeba było się decydować na skróty, żeby coś ugrać. Poczekała aż poprzedzające je para zjedzie z parkuru, a następnie zatrzymała klacz z kłusa, by wykonać krótki ukłon w stronę sędziów. Następnie po półparadzie cofnęła lekko zewnętrzną łydkę, a wewnętrzną przyłożyła do boku Dark, wypychającym ruchem bioder zapraszając ją do galopu na lewą nogę. Pokierowała ją wzdłuż ogrodzenia, jadąc w lekkim półsiadzie i obierając parkurowe, równe tempo galopu. Dopiero na wprost oksera usiadła w siodle na ostatnie trzy foule, żeby mieć większą kontrolę nad odskokiem. Doprowadziła klacz do przeszkody w zamkniętym korytarzu stworzonym z pomocy, po czym poczekała na skok, w którym zabrała się za ruchem gniadej, nie spóźniając się ani nie wyprzedzając. Dopilnowała lądowania na lewo, w które zakręciła za ozdobną wysepką, nie siląc się w tym momencie na mocny skrót. Wykorzystała zakręt do tego, by podstawić w nim klacz, dzięki czemu łatwiej miało jej być pokonać drugą przeszkodę. Przede wszystkim nie musiała się rozpędzać, bo cała siła była skumulowana w zadzie. Doprowadziwszy gniadą do stacjonaty, poczekała na odbicie, wraz z którym przeszła do niedużego półsiadu, w którym płynnym ruchem oddała Dark rękę, uważając jednak by nie stracić przy tym kontaktu z pyskiem, co mogłoby zaburzyć równowagę klaczy zwłaszcza podczas wylądowania. Tym razem zasugerowała jej kontynuowanie galopu z prawej nogi, jako że kolejne dwie przeszkody były ustawione po lekkim łuku właśnie na prawo. Już podczas oględzin parkuru wiedziała, na ile foule pojechać tę linię, żeby było dobrze, więc teraz konsekwentnie realizowała swój plan. Widząc, że brakuje im jakieś pół metra do zmieszczenia okrągłej ilości foule, trochę mocniej pojechała klacz dołem, zachęcając do lekkiego wydłużenia wykroku. Następnie wskazała jej miejsce odbicia, a gdy Dark wyszła do skoku, Naomi zrobiła wszystko, by zgrać się z jej ruchem i nie zakłócić jej równowagi. Działała szybko, ale w nieprzesadzony sposób, głębokość półsiadu dostosowując do wysokości przeszkody, która nie była zwrotna. Uniknęła więc kładzenia się na szyi klaczy i jedynie wysunęła ręce do przodu. Pokonawszy pierwszą przeszkodę, cofnęła plecy i domknęła klacz dołem, uniemożliwiając jej ewentualną ucieczkę sprzed drugiego członu szeregu. Po chwili powtórzyły skok, także zakończony lądowaniem na prawo. Zważywszy na to, że dzielił je do kolejnego oksera dłuższy odcinek, śmiało dodała w galopie, utrzymując półsiad. Zakręcając już na samą przeszkodę, usiadła w siodle, by podstawić gniadą i nieco uregulować galop, po czym wyprostowała ją i w korytarzu z pomocy doprowadziła do oksera, który także udało im się pokonać na czysto. Kolejna przeszkoda, stacjonata, była ustawiona po ledwie wyczuwalnym łuku, który jednak zmusił Naomi do tego, by skrócić galop. Odjechawszy spod oksera, wykonała wyraźniejszą półparadę (lub kilka, jeśli reakcja była znikoma) i nieznacznie skróciła krok Dark, tym samym idealnie wpasowując się w pozostałą odległość. Dała klaczy łydkę do skoku, po czym poczekała na jej ruch i dopiero za nim wyszła do półsiadu wraz z oddaniem ręki. Zasugerowała lądowanie na prawo, już w trakcie skoku kierując wzrok w tamtą stronę, po czym wprowadziła klacz w wyraźny zakręt, w którym podparła ją wewnętrzną łydką i lekko rozluźniła wewnętrzną wodzą, zanim znowu ją naprostowała, tym razem na linię złożoną z dwóch przeszkód - stacjonaty i oksera, których pokonanie także nie przysporzyło im problemów.
W skoku nad siódmą przeszkodą stało się jednak coś doprawdy zadziwiającego - ogłowie nagle zsunęło się przez uszy klaczy, wyswobadzając cały łeb. Naomi początkowo się nie zorientowała, bo wędzidło pozostało jeszcze w pysku klaczy, dopóki ta nie zdołała go wypchnąć, sprawiając, że blondynka została całkowicie pozbawiona tej pomocy. Nie wiem - trochę jej to podniosło ciśnienie, głównie dlatego, że nie było to zbyt bezpieczne, choć na tej wysokości przeszkód raczej nie groziło im przypadkowe wsadzenie nogi w któryś z pasków. Różnie natomiast mogło być z kontrolą, ale Naomi postanowiła się nie poddawać i jakby nigdy nic, kontynuowała przejazd. Wróciwszy w siodło, dosiadem zakręciła na ósmą przeszkodę. Działała przede wszystkim łydkami, ogłowiem owiniętym w tym momencie wokół szyi mogąc co najwyżej delikatnie sugerować klaczy kierunek, choć jeśli ta nigdy wcześniej nie chodziła na cordeo, to prawdopodobnie nic to nie zmieniało, poza tym, że Eaton czuła się odrobinę pewniej. Jedno wiedziała na pewno - ze ścigania się już nici. Właściwie to musiała nieco studzić zapał klaczy, która jak na folbluta przystało, lubiła się nakręcać w galopie, zwłaszcza gdy chodziło o skoki... Znalazłszy się na wprost ósemki, wciąż siedziała w siodle. Ściągnęła łopatki, licząc na to, że trochę wycofa tym klacz, która z niegasnącym entuzjazmem galopowała prosto na stacjonatę. Naomi ciężko było dokładnie wymierzyć odległość, a właściwie wyregulować krok bez delikatnej korekty ręką, wobec czego musiała zdać się na doświadczenie Dark, którego klaczy na szczęście nie brakowało. Gdy odbiła się do przeszkody, Naomi wyszła za jej ruchem do półsiadu, przytrzymując się lekko grzywy i jednocześnie uważając, by nie poluźnić ogłowia, w które gniada mogłaby się wtedy zaplątać. Lądując, zasugerowała jej kontynuowanie galopu z lewej nogi. Pierwotnie chciała skręcić między przeszkodami, i nawet teraz próbowała wcielić ten plan w życie, ale Dark była chyba przekonana, że galopują na pierwszą przeszkodę i nie posłuchała w odpowiednim momencie. Naomi udało się jednak odzyskać kontrolę i skręcić za 3a. Znalazłszy się na wprost oksera, znowu starała się lekko wycofać klacz poprzez przytrzymanie jej dosiadem, niestety z nie najlepszym skutkiem. Gniada odbiła się nieco za wcześnie i nie dokryła oksera, co poskutkowało ściągnięciem drąga tylnymi nogami. Blondynka jednak nie przejęła się tym w najmniejszym stopniu, zadowolona, że w ogóle udało im się wycelować w przeszkodę. Poza tym czekało na nie trudniejsze zadanie - linia złożona z trzech przeszkód, w tym szeregu na jedną foule. Ciężko było jej precyzyjnie zakręcić na kolejną przeszkodę, choć klacz na szczęście dość dobrze odpowiadała na działanie łydek i dosiadu. Nieco ścięły zakręt do stacjonaty, sprawiając, że Naomi chwilowo straciła pewność co do tego, że to się powiedzie. Dark jednak poradziła sobie śpiewająco; być może dlatego, że obicie się przed chwilą o drągi sprowokowało ją do wzmożonej uwagi. Jakby nie było, wybiła się przed stacjonatą, zabierając za sobą Naomi. Skoki bez ogłowia miały taki plus, że zawodniczka nie musiała się martwić o to, że zostanie ręką - klacz miała pełną swobodę ruchu, a kobieta musiała się skupić wyłącznie na zachowaniu równowagi i oparcia w strzemionach. Po wylądowaniu odruchowo chciała ją wziąć na siebie, ale mogła jedynie głębiej usiąść w siodle, ściągnąć łopatki i liczyć na to, że gniada nie wpadnie w okser. Mimo wszystko nie było to jednak hamujące działanie, jako że i w tej sytuacji zamknęła ją w łydkach, nie dopuszczając do spłynięcia na zewnątrz. Po chwili znowu wyszły do skoku, także zakończonego powodzeniem, po którym pozostała im już ostatnia przeszkoda. Paradoksalnie ją było ciężej pokonać, do stacjonaty dzieliła je określona ilość foule, a klacz była nieco rozwleczona. Naomi jednak udało się zapanować nad sytuacją na tyle, by uniknąć kolejnego błędu - trochę pomogła sobie głosem, jakby nie do końca wierzyła w to, że samym dosiadem uda jej się tego dokonać - i z powodzeniem przedostała się z Dark na drugą stronę, tym samym kończąc ten pełen emocji (przynajmniej dla niej) przejazd. Chwilę jej zajęło wyhamowanie Dark, a gdy wreszcie zwolniły do kłusa, a potem stępa, poklepała klacz po szyi i ześlizgnęła się z jej grzbietu. Ktoś znajomy od razu podbiegł do nich z kantarem i uwiązem, który Naomi założyła klaczy na szyję i w akompaniamencie braw zachwyconej publiczności, sprowadziła klacz z parkuru. Na pewno miała na długo zapamiętać ten przejazd.
@Dark PrincessKod: Zaznacz cały
[url=https://results.hippodata.de/2021/2044/docs/BEW_04_STD_115_A2.pdf][center][size=100][b][color=#246eb9]NADYA BRAVO & UNTOUCHABLE - KLASA L - SOBOTA, DWUFAZOWY[/color][/b][/size][/center][/url]Kod: Zaznacz cały
[url=https://results.hippodata.de/2021/2044/docs/18_105_A2.pdf][center][size=100][b][color=#246eb9]NADYA BRAVO & UNTOUCHABLE - KLASA L - NIEDZIELA, DOKŁADNOŚCI[/color][/b][/size][/center][/url]Kod: Zaznacz cały
[url=https://results.hippodata.de/2021/2044/docs/BEW_22_Punkte_130.pdf][center][size=100][b][color=#246eb9]MARY ANNA SUÁREZ HARGREEVES & ROLLER COASTER - KLASA N - SOBOTA, DOKŁADNOŚCI[/color][/b][/size][/center][/url]Kod: Zaznacz cały
[url=https://results.hippodata.de/2021/2044/docs/36_115_YH_A1.pdf][center][size=100][b][color=#246eb9]MARY ANNA SUÁREZ HARGREEVES & ROLLER COASTER - KLASA N - NIEDZIELA, DWUFAZOWY[/color][/b][/size][/center][/url]Kod: Zaznacz cały
[url=https://results.hippodata.de/2021/2044/docs/BEW_22_Punkte_130.pdf][center][size=100][b][color=#246eb9]MARY ANNA SUÁREZ HARGREEVES & SZERKER - KLASA N - SOBOTA, DOKŁADNOŚCI[/color][/b][/size][/center][/url]Kod: Zaznacz cały
[url=https://results.hippodata.de/2021/2044/docs/36_115_YH_A1.pdf][center][size=100][b][color=#246eb9]MARY ANNA SUÁREZ HARGREEVES & SZERKER - KLASA N - NIEDZIELA, DWUFAZOWY[/color][/b][/size][/center][/url]|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
48
|
|
|
|
42
|
|
|
|
64
|
|
|
|
71
|
|
|
|
72
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
74
|
|
|
|
67
|
|
|
|
86
|
|
|
|
89
|
|
|
|
91
|
|
|
|
75
|
|
|
|
23
|
|
|
|
20
|
|
|
|
0
|
|
|
|
0
|
|
|
|
37
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Mary dość długo wyczekiwała kolejnych zawodów skokowych, szczególnie że były dwudniowe. Bardziej myślała o nich w kategorii zdobywania doświadczenia niż wygranej, bo na dobrą sprawę nie startowała aż tyle, by czuć się w tym w pełni dobrze i komfortowo. Z tego powodu zdecydowała się na zabranie ze sobą spokojniejszych koni, na których mogła choć częściowo polegać. Miał to być jej pierwszy w życiu start w klasie N i tak jak wysokość przeszkód nie robiła na niej większego wrażenia, tak cała atmosfera tych zawodów trochę przytłaczała. Startowało zdecydowanie więcej zawodników niż myślała, stąd jej dziwne poczucie odrealnienia. Między przejazdem z Belvedere a Rollerem miała trochę czasu, dzięki czemu mogła zadbać o odpowiednią rozgrzewkę i rozprężenie. Im bliżej ich kolejki, tym bardziej była zestresowana, więc ostatnie minuty poświęciła na odetchnięcie i uspokojenie się, pozornie dla konia, ale chyba jednak troszkę bardziej dla siebie samej.
Usłyszawszy swoje zdecydowanie zbyt długie nazwisko, skróciła wodze i dojechała ogiera do ręki, swoje kroki kierując na parkur konkursowy. Pokręciła się po nim trochę podczas gdy poprzednia para kończyła swój przejazd. Uważała więc na to, by im nie przeszkadzać, a przy okazji pokazać Rollerowi te najbardziej wątpliwe przeszkody. Wykorzystała tę chwilę również na to, by rozpracować jakieś jego ewentualne spięcia, a także regularność i aktywność chodów. Nareszcie dostali zielone światło do swojego przejazdu, więc po ukłonie dała siwemu łydkę do kłusa, a po kilkunastu metrów także do galopu, prawą łydkę odrobinę przesuwając za popręg, a bujnięciem bioder po półparadzie prosząc go o przejście. Przeszła także do półsiadu, a w drodze do pierwszej przeszkody nieco narzuciła siwemu tempo, które miało być żywe, ale nie spieszące się. Zakręciwszy za trójką, wyprostowała go na prostej do jedynki, przylegającymi łydkami i równymi wodzami prowadząc po prostym odcinku na środek oksera. Dołem zachęciła go do lekkiego dodania, otwierając przy tym palce, ale wciąż mając kontrolę, gdyby ogierowi było zbyt spieszno do przeszkody. Wzrok miała skierowany na wprost i pozostawała spokojna, odliczając foule do momentu, by wskazać mu miejsce do odbicia. Gdy tylko oderwał się od podłoża, podniosła się z siodła, synchronizując z jego ruchem. Miękko wylądowała w siodle, oszczędzając jego plecy, po czym obszernym łukiem skręciła w lewo. Dała mu w tym wsparcie w łydkach, wewnętrzną prosząc o zgięcie w kłodzie, a zewnętrznymi pomocami pilnując tego, by poruszał się po dwóch śladach. Nie chciała dzisiaj ryzykować, siedząc na obcym sobie koniu, tak więc postawiła na dłuższy najazd, który gwarantował im prosty najazd na środek stacjonaty i odpowiednio dużo czasu na wypracowanie tempa. Skróciła go lekko, motywując do zaokrąglenia galopu, ale broń boże nie ciągnąc za pysk. Działaniu ręki towarzyszyło także dojechanie dołem do niej, więc przy odrobinie szczęścia powinno jej się uzyskać zamierzany efekt. Teraz również nie zostawiła go samego, na ostatnie kroki przed odbiciem głęboko siadając w siodło i podprowadzając go do przeszkody zdecydowanie. W trakcie lotu pochyliła się lekko nad jego szyją, wzrokiem namierzając następną przeszkodę.
Przez chwilę chciała skierować ich na stojący obok okser, który dość mocno ją zmylił, ale w porę się zreflektowała. Poprowadziła konia po delikatnym łuku na lewo, znowu zachęcając go do wydłużenia ram, co ułatwiłoby mu oddanie dłuższego skoku ponad szeroką konstrukcją oksera. Pomogła mu w ocenieniu miejsca do wybicia, po czym zabrała się z nim do lotu, w tym czasie uważając przede wszystkim na to, żeby nie zaburzyć jego równowagi. Po wylądowaniu powtórzyła łuk podobny do wcześniejszego, także teraz należytą uwagę przykładając do odpowiedniego, wygodnego najazdu na przeszkodę. Mimo że lubiła, to nie zamierzała się dzisiaj ścigać, zwyczajnie nie czując się na tyle pewnie. Zaokrągliła jego galop, by zyskać wyższą parabolę lotu nad czwórką, do której podprowadziła go dość spokojnym tempem. Odliczyła w myślach kroki galopu, dbając o to, żeby nie urywać foule, po czym łydką odesłała go do lotu. Podczas skoku wyraźniej obciążyła prawą stronę siodła, a lewą łydkę cofnęła za popręg, sugerując mu wylądowanie na prawo. Jeśli się ten element nie powiódł, to zmieniła nogę poprzez lotną, wcześniej jeszcze szybko upewniając się, że na pewno galopują na dobrą nogę.
Zakręt do piątej przeszkody był jednym z trudniejszych elementów w tym przejeździe, na co Mary zwróciła uwagę już przy oglądaniu parkuru. Nie mogła sobie pozwolić na szaleństwa i utrzymała wciąż spokojne tempo, którym mieli szansę pokonać ten łuk bez ofiar. Wykręciła za tripplebarrem, znowu oferując mu oparcie w swoich pomocach. Subtelnym naciskiem na jego prawy bok prosiła go o zgięcie, natomiast cofnięta zewnętrzna łydka i napięta wodza ograniczały mu wypadanie zadem czy łopatką z obranej przez nią trasy. Udało im się wykonać ten manewr bez zarzutu, chociaż stracili trochę na czasie, co jednak najmniej interesowało Mary. Nie wątpiła w doświadczenie i obycie w skokach Rollera, ale jednak wspomogła go także teraz w ocenianiu miejsca do wybicia, prawdopodobnie widząc trochę lepiej dystans. Odesławszy go do skoku, przeszła zgrabnie do półsiadu zgodnie z jego ruchem, wzrokiem już szukając następnej przeszkody. Tutaj też była mała zmyłka w związku z dwiema stacjonatami postawionymi obok siebie, ale Hargreeves nie zawahała się ani chwili. Mobilizując konia do okrągłego galopu z wysoką akcją nadgarstków, podprowadziła go do następnej przeszkody, również teraz nie decydując się na żadne skracanie czy spłaszczanie zakrętów.
Kolejna przeszkoda leżała już idealnie po prostej linii, więc Anna miała trochę mniej do roboty. Zamiast na samym najeździe skupiła się na tempie i aktywności konia. Niestety, wcześniejszy stres związany ze startem w tej klasie przyniósł dość nieoczekiwane skutki, bo w tym też momencie złapał ją dość mocny skurcz lewej łydki. Przeklęła w myślach, na ten krótki moment trochę polegając na swoim wierzchowcu, który jednak odnalazł się w tej sytuacji całkiem nieźle. Najgorszy był prawdopodobnie moment, kiedy musiała zgrać się z nim w trakcie lotu i przejść do półsiadu, co wiązało się z szukaniem mocniejszego oparcia w strzemionach i rozciągnięciem tego mięśnia. Amazonka zagryzła mocno zęby, starając się wciąż pozostać spokojna. O ten spokój było trudniej, gdy przy lądowaniu nie dogadała się z siwym w kwestii lądowania na lewo i Roller Coaster potknął się, sprawiając, że życie jej mignęło przed oczami, a serce stanęło na ułamek sekundy. Był to na szczęście jednorazowy incydent i poza podniesieniem ciśnienia nie przyniósł większych efektów. Odległość do ósmej przeszkody nie była zbyt długa, ale w tym czasie Mary poprosiła go o lotną zmianę nogi tak, by teraz galopować na lewo. Skurcz nogi powoli zaczynał przechodzić, co pozwalało jej na powrót do działania. Biorąc konia bardziej na siebie, chciała go unieść na przodach i przygotować do skoku ponad stacjonatą. Nieco dłuższy najazd umożliwił jej poprowadzenie konia na wprost przeszkody, przed którą jeszcze bardziej skumulowała jego energię w zadzie i zmotywowała do oddania wysokiego skoku.
Udało im się w jednym kawałku przedostać na drugą stronę, gdzie czekało na nią wyzwanie w postaci dojazdu i skoku nad samą dziewiątką. Podejrzewała, że na WKKW-iście przeszkoda z wodą nie powinna robić większej różnicy, ale jednak wolała pozostawać czujna. Wykonała subtelną półparadę, po której rozpoczęła obszerny łuk w lewo. Jechała w półsiadzie, ale jednak wciąż miała nad nim kontrolę, pomagając mu w wyjechanie tego pseudo okręgu. Najazd wykonała prostopadle do oksera, prosto przed którym wróciła w siodło, w którym usiadła głęboko, swoim dosiadem wypychając go wyraźnie do przodu. To w połączeniu z aktywizacją łydek oraz miękką ręką miało go zachęcić do wydłużenia się, a także częściowo odwrócić myśli od wody spod oksera. Stworzyła niejaki korytarz z pomocy, uniemożliwiając mu ucieczkę gdzieś w bok, po czym łydką wskazała optymalne - według siebie - miejsce do odbicia. Przesunęła nadgarstki wzdłuż jego ciemnej grzywy, przy lądowaniu na prawo miękko opadając i pozostając w półsiadzie. Szybko spojrzała na jego łopatki, by upewnić się, że galopują na dobrą nogę, po czym najechała na ostatnią przeszkodę. Postąpiła podobnie jak poprzednio, nie dając mu pola na szaleństwa i ze stoickim spokojem podchodząc do stacjonaty, którą również udało im się przeskoczyć na czysto.
Gdy już wrócili na ziemię, na jej twarzy pojawił się szeroki uśmiech. Przegalopowała z nim jeszcze parę metrów, po czym zaczęła go stopniowo zwalniać, najpierw do kłusa, a potem stępa. Z jej strony nie zabrakło oczywiście pochwał, bo finalnie udało im się ukończyć parkur bezbłędnie, chociaż z przekroczeniem normy czasu. Zjeżdżając z parkuru na rozprężalnię, zostawiła mu długą wodzę, głaszcząc go z uczuciem po szyi. Miała za chwilę jeszcze jeden przejazd, ale znalazła chwilę na zajęcie się siwym oraz - co najważniejsze! - nagrodzenie go smaczkami.
|
|
|
35
|
|
|
|
30
|
|
|
|
30
|
|
|
|
0
|
|
|
|
0
|
|
|
|
30
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
75
|
|
|
|
23
|
|
|
|
20
|
|
|
|
0
|
|
|
|
0
|
|
|
|
37
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Trzecim, a zarazem ostatnim przejazdem dzisiejszego dnia był przejazd z Szerkerem. Był to obcy dla Mary koń, ale szybko przekonała się o wielkim sercu tego konia. Nie było sposobu, żeby go nie lubić, co napawało ją niewielką nadzieją na ten start, a to było pokrzepiające przy tym całym stresie związanym z podróżą tutaj i pozostałymi okolicznościami. Zagwarantowała im porządną rozgrzewkę, mając też na uwadze fakt, że Szer nie jest najmłodszym koniem, więc dopasowując ją pod niego tak, by mieli jeszcze siłę na sam przejazd. Postawiła przede wszystkim na jego rozluźnienie oraz przepuszczalność, chociaż miała wrażenie, że ogier jest trochę rozkojarzony. Nic dziwnego, te zawody były jakieś wyjątkowo oblegane, co odczuwała przede wszystkim przez to, że startowała o dość później godzinie. Zaczynała się też wiosna, więc gniademu pewnie inne rzeczy były w głowie, gdy znajdowali się na rozprężalni z kilkunastoma innymi parami.
Wjechała na parkur konkursowy stępem trochę przed rozpoczęciem ich startu. Z dwojga złego tam znajdowało się mniej koni, bo tylko jedna para, która jeszcze kończyła swój przejazd. Pokazała oldenburgowi większość z tych bardziej wątpliwych przeszkód, szczególnie tę z wodą. Nie sądziła, żeby robiło to na nim większe wrażenie, ale zawsze lepiej było zapobiegać. W pewnym momencie dała mu łydkę do kłusa, by trochę pobudzić konia i nazbierać jego energię na przejazd. Jeszcze przed samym startem zatrzymała się po paradzie, a wykonawszy ukłon w stronę sędziów, zagalopowała z nim na lewo. Najechała na pierwszą przeszkodę, którą był dość spory okser. Co prawda wysokości przeszkód nie robiły na niej większego wrażenia, bo najwyraźniej jakieś styki jej się w głowie przepaliły i nie widziała większego zagrożenia w przeszkodach mających nawet półtora metra. Na grzbiecie Szerkera czuła się dość pewnie, wierząc, że koń będzie w stanie podzielić się z nią swoim wieloletnim doświadczeniem. Nie oznaczało to jednak, że w dystansie do przeszkody zostawiła go samego. Siadając głębiej w siodło, zachęciła go do lekkiego dodania, a następnie odbicia się w w miarę wygodnym dla niego miejscu. Nie znała ogiera za dobrze i nie wiedziała, jaki dokładnie był jego styl jazdy na parkurze, chociaż po samym jego usposobieniu mogła wywnioskować, że był dość pokojowo nastawionym koniem i raczej nie zamierzał walczyć z jej wolą.
Po udanym skoku nad pierwszą przeszkodą, a wraz z tym rozpoczęciem swojego przejazdu, skręciła w lewo, niemalże zawracając z nim poprzez koło. Poprowadziła dość obszerny łuk, by zyskać czas i miejsce na prawidłowy, bezpieczny dojazd do przeszkody. Mimo że lubiła to robić, to dzisiaj zdecydowanie nie chciała się ścigać. W łuku oczywiście pomogła mu na tyle, na ile była w stanie, prosząc go przez pulsacyjne działanie o zgięcie w żebrach oraz ograniczając wypadanie zadem czy łopatką, bo jeszcze jej tu potknięcia czy poślizgnięcia brakowało. W miarę spokojnym, ale aktywnym galopem podeszła do drugiej przeszkody, dając ogierowi możliwość odbicia się w miejscu, gdzie jemu to pasowało, przy czym nie pozwalała na urwanie fouli galopu. Jej reakcja na odbicie się była natychmiastowa; podążyła ręką za jego pyskiem, umożliwiając swobodne pokonanie stacjonaty bez nieprzyjemnego pociągnięcia go za pysk. Po wylądowaniu na lewo wyjechała ten łagodny łuk w kierunku kolejnej przeszkody, przy czym dojechała go wyraźniej dołem i zachęciła do lekkiego dodania. Nie miało być spektakularne, bo wciąż najważniejsza była kontrola nad przejazdem; jego zadaniem miało być wyłącznie ułatwienie mu skoku ponad okserem. Wskazała mu miejsce odbicia łydką, po czym wraz z jego ruchem przeszła do półsiadu. Jego głębokość dopasowywała do tego, jak wysokie skoki oddawał Szerker, bo to też było dla niej swego rodzaju niewiadomą. Powoli coraz lepiej się poznawali, ale wciąż było to bardzo dalekie od ideału. Na szczęście udało im się pokonać tę przeszkodę bez większych przygód, więc mogli kontynuować dalszy przejazd.
Skręciła w lewo, działanie tejże łydki łącząc z minimalnym wycofaniem ręki. Dość szybko ich wyprostowała, kierując się na sam środek stacjonaty. Konia zamknęła w pomocach, przylegającymi równo łydkami bez niepotrzebnego "dłubania" przy bokach okazując mu wsparcie i ograniczając ucieczkę w bok. Dosiadem znowu zasugerowała mu zaokrąglenie się, a przede wszystkim wzmożoną pracę zadu, a co za tym idzie lżejsze przody. Osiągnąwszy taki galop pod górkę, podjechała pod przeszkodę, spod której odbili się z impetem. Tak jak dotychczas, kobieta zgrała się z ruchem swojego wierzchowca, przesuwając obie dłonie do przodu. Różnica polegała na tym, że prawą łydkę przesunęła na popręg, a lewą lekko za jego wysokość. Tym samym chciała zmotywować konia do wylądowania na prawo i kontynuowania galopu na tę nogę. Jeśli nie wyszło im to w taki sposób, to po prostu wykonała lotną, na dobrą sprawę nie dbając zbytnio o jej jakość. Głowa Mary była zajęta zakrętem na piątkę, do czego potrzebowała więcej skupienia konia, o co zabiegła półparadą bądź dwiema. Mocniej obciążyła prawą stronę siodła, ale nie przechylała się w biodrach, by nie zaburzyć równowagi konia. Zewnętrzna cofnięta łydka pilnowała tego, by zadnie nogi podążały za przodem, podczas gdy wewnętrzna wspierała Szerkera. To zdecydowanie nie była pora na żadne skróty bądź ścinanie zakrętów; Mary wolała przejechać ten parkur bezpieczniej, nawet jeśli niosło to ze sobą gorszy czas. Po przejechaniu tego łuku wyrównała działanie swoich pomocy, a będąc już na wprost oksera, wycofała łopatki, działając na konia aktywizująco. Po odbiciu Mary zapewniła ogierowi komfort skoku, robiąc wszystko, by mu w tym nie przeszkodzić. Była w pełni skupiona na ich dwójce, więc jej reakcje były szybkie, a przy tym przemyślane.
Szóstka ustawiona była pod lekkim łukiem, ale w związku z kolejną przeszkodą kobieta musiała odpowiednio zadbać o prostopadły najazd na sam jej środek. W tym dystansie Mary dostosowała tempo galopu wierzchowca, jeśli coś jej w nim nie pasowało. Odpuściwszy sobie miejsca na podium, nie wymagała od niego biegania na łeb na szyję, ale jednak mieli utrzymać energiczny, żywy krok. Jechała w półsiadzie, ale jednak wciąż dołem mogła tego odpowiednio dopilnować; nie było miejsca na lenienie się. Na ostatnie metry przed przeszkodą wróciła do pełnego siadu, doprowadzając tak konia do stacjonaty, przy której była bardziej skupiona na kolejnym odcinku. Nie oznaczało to, że wyszła za późno lub za wcześnie z ruchem konia, prędzej, że mógł sam decydować co do tego, gdzie się odbić. Siódma przeszkoda była po linii prostej, ponadto nie było tam za wiele miejsca. Już przy oglądaniu parkuru Hargrevees próbowała ocenić to, na ile foule przejechać ten odcinek, więc na tym teraz była skupiona. Jednak przez to, że wcześniej Szerker odbił się niekoniecznie tam, gdzie chciała Mary, to teraz nie pasował im dystans. Posyłając go do przodu w poszerzonych ramach, szybko dostrzegła, że nie zmieszczą tego ostatniego kroku galopu tak, jak to miała w planach. Nie miała wiele czasu na reakcję i po prostu przygotowała się na dużo dalsze odbicie, które zaowocowało ściągnięciem drągów z oksera. Tak naprawdę niespecjalnie się tym przejęła, bo nie był to dla niej najważniejszy aspekt tego dnia. Naturalnie miło by było ukończyć przejazd z czystym kontem, ale teraz winić mogła co najwyżej siebie.
Pamiętała jednak o tym, że teraz czeka ich zmiana nogi, co zaakcentowała jeszcze przy lądowaniu. Po szybkiej kontroli tego, na jaką nogę galopują, skręciła w lewo. Ósma przeszkoda stała przy widowni, a to mogło wiązać się z rozkojarzeniem Szerkera. Wykonała więcej parę zapobiegawczych półparad, chcąc zaskarbić sobie jego uwagę po to, by nie zwracał uwagi na to, co się dzieje na trybunach. Pogoda była całkiem ładna, więc siedziało tam sporo ludzi, na co nawet ona nie spojrzała. Zamiast tego skręciła równolegle do bandy, na tym prostym odcinku nie dając Szerowemu szansy na wyrwanie się do przodu. Z pełnym opanowaniem i spokojem - a przynajmniej z jej strony - podeszli do stacjonaty, przez którą się odbili, tym razem w pasującym im miejscu. Kobieta zgrała się z jego ruchem, biodra unosząc znad siodła i wycofując trochę, a tułów pochylając nad jego szyją. Nie opierała się na niej, swoją równowagę utrzymując w strzemionach, na których również zamortyzowała lądowanie bez nieprzyjemnego klapnięcia na jego grzbiet. Dalej czekał na nich najazd na dziewiątkę, a więc dość obszerny łuk, na którym zachowała się tak jak dotychczas, pomagając ogierowi w miarę swoich możliwości. Bardziej skupiona była na przeszkodzie, jako że zawierała w sobie rów z wodą, a ten typ przeszkód u koni budził najwięcej emocji. Dlatego znowu posłużyła się półparadą i zwróciła na siebie uwagę konia, którego musiała rozsądnie podprowadzić do przeszkody. Aby ułatwić sobie to zadanie, wyprostowała go stosunkowo wcześnie, na prostej wracając do pełnego siadu i dosiadem zachęcając go do pójścia w przód. Wraz z nim oceniła optymalne miejsce do wybicia, które wskazała łydką. Poczekała na kolejny ruch zwierzęcia, by następnie wraz z nim w harmonii pokonać okser. Lądowanie wykonała na prawo, by po lekkim łuku w tamtą stronę skierować ich na ostatnią przeszkodę. Nie dała się ponieść emocjom i dopilnowała tego, aby również ostatni skok był staranny i przemyślany, mimo że trochę miała ochotę przekroczyć już metę za wszelką cenę. Wszystko przebiegło jednak pomyślnie i już w kolejnej sekundzie mogli przejechać przez bramki, a wraz z tym ukończyć swój przejazd.
Po zakończeniu przejazdu stopniowo zaczęła wyhamowywać konia, w czym pomocne było koło. Powoli zwolniła go do kłusa, od razu chwaląc sowicie i głaszcząc po spoconej szyi oraz łopatce za dobrze wykonaną robotą. Średnio interesował ją ich wynik, najważniejsze było to, że była zadowolona z ich obojga. Przed nimi był jeszcze jeden dzień, ale po dzisiejszym starcie pozostawała pozytywnie nastawiona.
Kod: Zaznacz cały
[url=https://results.hippodata.de/2021/2044/docs/38_125_A2.pdf][center][size=100][b][color=#246eb9]ELIZABETH WHITE & MISS AMERICANA - KLASA P - SOBOTA, DWUFAZOWY[/color][/b][/size][/center][/url]Kod: Zaznacz cały
[url=https://results.hippodata.de/2021/2044/docs/49_125_A2.pdf][center][size=100][b][color=#246eb9]ELIZABETH WHITE & MISS AMERICANA - KLASA P - NIEDZIELA, SZYBKOŚCI[/color][/b][/size][/center][/url]|
|
|
75
|
|
|
|
23
|
|
|
|
20
|
|
|
|
0
|
|
|
|
0
|
|
|
|
37
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Mary sama nie wiedziała, co jej wpadło do głowy, kiedy wymyśliła sobie, by na zawody skokowe wziąć Belvedere. Chyba głównie przez fakt braku koni w skokach o niskich klasach zdecydowała się na start właśnie z nim, co pewnie mogło wyglądać dość... komicznie. W końcu nie codziennie widziało się konie na tym poziomie wyszkolenia w ujeżdżeniu, które startowałyby w skokach. Nie liczyła na wiele, bardziej chciała urozmaicić im nudną codzienność, a takie zawody dla Belka pewnie były swego rodzaju nowością. Co prawda wcześniej już startowali raz w podobnych zawodach, bez szaleństw ani cudów, ale wciąż chciała dać się ogierowi wykazać. Kto wie, może jeszcze odkryje jego potencjał w skokach?
Nawet jeśli nie wyglądali ani czuli się poważni wśród tych wszystkich porządnych zawodników skoków, to Mary rozgrzewkę wzięła sobie już bardzo na poważnie. Postawiła nie tylko na ogólne rozgrzanie się we wszystkich chodach, ale także "przyzwyczajenie" ogiera do skoków, co prawdopodobnie zajęło mu trochę więcej czasu niż innym koniom. Domyślała się, że jeśli już, to pracował pewnie co najwyżej na drągach, ale wierzyła w to, że uda im się teraz zabłysnąć. Po rozgrzewce dała im kilka minut stępa, z daleka od innych par, bo tych było akurat dużo. Pogoda nie była zbyt przyjemna, bo jazda w deszczu zawsze należała do uciążliwych, ale wciąż liczyła na to, że może niedługo się przejaśni, zgodnie z prognozą, którą sprawdzała kilka razy przed wyjazdem.
Wreszcie nadeszła ich pora. Zebrała i skróciła wodze, które do tej pory były długie bądź nawet całkiem luźne, jeśli zachowanie ogiera temu sprzyjało. Dojechawszy go do ręki, zakłusowała i wjechała na parkur, korzystając z chwili, kiedy poprzednia para kończyła jeszcze swój przejazd. Mary pokazała swojemu wierzchowcowi większość przeszkód, szczególnie tych bardziej wątpliwych, jak na przykład rów z wodą przy szóstce. Dostrzegła wtedy duży niepokój i zdenerwowanie konia, więc odnotowała w myślach, że będzie musiała mieć to na uwadze przy przejeździe. Fakt, że był to konkurs dwufazowy, zdecydowanie jej nie odpowiadał, bo oznaczał, że pierwszą część parkuru musieli pokonać na czysto. Nie było to najprostsze zadanie na takim koniu, ale na razie o tym nie myślała. Gdy tylko przyszła pora na ich start, zatrzymała się w okolicach budki sędziowskiej i ukłoniła się im. Następnie dała Belkowi łydkę do kłusa, a już po chwili do galopu na lewo, który pewnie mocno wyróżniał się od innych koni, które dzisiaj jeździły. Odruchowo przeszła też do półsiadu, a wzrokiem odnalazła pierwszą przeszkodę. Podtrzymywała równe, aktywne tempo galopu, którym zjechała pod krótką ścianę, w porę prostując konia naprzeciw stacjonaty. Przylegające do jego boków łydki miały mu dawać poczucie wsparcia, a wkrótce także pomoc w ocenieniu tego, gdzie się powinien odbić. Zaakcentowała to właśnie w ten sposób, po czym wyczekała na ruch zwierzęcia. Kiedy tylko ogier odbił się od podłoża, przesunęła ręce wzdłuż jego szyi i przeszła do niewysokiego półsiadu, adekwatnego do wysokości przeszkody. Przy lądowaniu wysunęła obie nogi do przodu, miękko wracając w siodło i mogąc przejść do dalszej części przejazdu.
Do dwójki dzielił ich stosunkowo duży dystans, więc pozwoliła sobie na to, by trochę popędzić konia i zachęcić go do dodania. Odciążała jego plecy przy tym, a jednocześnie w zakręcie dała mu odpowiednie oparcie w pomocach. Lewą łydką wyraźnie poprosiła go o zgięcie, podczas gdy zewnętrzne dbały o to, by tylne nogi poruszały się tym samym torem co przody. Kusiło ją trochę bardziej się pościgać w tej konkurencji, ale nie pozwoliła sobie na to z tym koniem. Wciąż jednak podtrzymała jego mocniejszy galop, prowadząc go na sam środek oksera. Jadąc w jego stronę, skumulowała energię konia w jego zadzie, by zaraz mógł przelać ją w odbicie i skok, w czym znowu pomogła mu w miarę swoich możliwości. Nie została w tyle ani nie wyprzedziła go, płynnie synchronizując się z nim i pozwalając na równie płynne pokonanie przeszkody. Niespiesznie zabrali się spod przeszkody, a w międzyczasie Mary wykonała lotną, zmieniając ustawienie na galop na prawą nogę. W następnej kolejności skierowała się z nim na długą ścianę, gdzie stała budka sędziowska, która była potencjalnym źródłem obaw konia. Z tego powodu półparadą bądź dwiema zabiegła o jego uwagę, by skupiła się na niej, a nie na otoczeniu, co mogło być trudnym zadaniem, nawet jeśli Belvedere był już obyty z atmosferą zawodów. Przezorny zawsze ubezpieczony, więc przy okazji zamknęła go w pomocach, by jeszcze dodatkowo utrudnić spłynięcie do środka, na co mógł mieć ochotę przez ograniczenie z drugiej strony poprzez bandę. Ponownie zachęciła go do odważniejszego pójścia w przód, ale tym razem mając nad nim trochę większą kontrolę, jako że niewiele dalej była druga przeszkoda ustawiona na prostej od trójki. Ku jej uciesze zarówno tę, jak i kolejną przeszkodę udało im się pokonać bez komplikacji, za co nie omieszkała pogłaskać konia po szyi. Świetnie się sprawował i z pewnością miał być za to doceniony także po samym przejeździe.
Wylądowawszy po skoku nad czwartą stacjonatą na prawo, skręciła w tę stronę i poprowadziła linię na następną przeszkodę. Koniec pierwszej fazy zbliżał się wielkimi krokami, a to mocno wywindowało jej poziom adrenaliny. Najchętniej popchnęłaby teraz Belka do przodu, by na szybko przejść do kolejnej fazy, ale doskonale zdawała sobie sprawę, że skutek tego byłby opłakany. Podeszła więc do tego na spokojnie, w zakręcie do piątki wewnętrzną łydką wyraźnie zginając go w kłodzie. Prawdopodobnie nie był przyzwyczajony do takiej pracy, gdy nie przykładała tak wielkiej uwagi do tego, jak przejechał dany łuk. Bardziej istotne w tym momencie było dla niej to, by zachował energiczność galopu, w czym wspomogła go, jeśli poczuła, że gaśnie. Lekko skróciła jego sylwetkę i zachęciła do bardziej okrągłego galopu, w najeździe do stacjonaty ściągając łopatki i siadając głęboko w siodło. Odważnie podprowadziła go do przeszkody, przed którą wskazała mu miejsce do odbicia i zabrała się z nim do skoku. Także tym razem udało się z czystym kontem, a to dawało jej złudną nadzieję na pomyślnie zakończony przejazd, który w kolejnych sekundach miał runąć.
Kolejny był wspomniany okser z wodą, który już przy pokazywaniu przeszkód Belvedere wzbudził w nim obawę bądź lęk. Wykonała więc wyraźniejszą półparadę, stawiając również na to, że prawidłowy dojazd do przeszkody zagwarantuje im czysty skok. Wyczuwała po ogierze jego niechęć do ruchu naprzód, ale starała się dodać mu otuchy swoją pewnością siebie oraz podtrzymać żywe tempo. Wróciła do pełnego siadu, gotowa do kolejnego skoku, by następnie... ten skok nie nastąpił. Gniadosz zatrzymał się przed samym okserem, wyrzucając Mary trochę do przodu w akompaniamencie jęku zawodu na publiczności. Ona sama westchnęła tylko smutno, ale nie denerwowała się na konia. Mogła być zła co najwyżej na siebie, ale mimo że ich przejazd już się skończył, to nie chciała mu odpuszczać tak łatwo. Odeszła z nim spod przeszkody i ponownie zagalopowała, by ponowić próbę skoku nad szóstką, głównie po to, by przełamać tę barierę w głowie konia. Wciąż czuła, że jest bardzo niechętny i niezadowolony z tego pomysłu, ale była dużo uważniejsza i tym razem nie pozwoliła mu się zatrzymać i odmówić skoku. Kiedy tylko odbił się od ziemi, pochwaliła go głosem, by po wylądowaniu od razu z entuzjazmem poklepać po szyi. Nawet jeśli nie zakwalifikowali się do kolejnej fazy, to była z niego zadowolona, o czym dała mu znać również podczas zjeżdżaniu z parkuru na rozprężalnię, gdzie zajęła się jego rozstępowaniem.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
90
|
|
|
|
95
|
|
|
|
76
|
|
|
|
62
|
|
|
|
62
|
