JJ King

Stolik #8

Postacie biorące udział w randce:
@Amelie Halley & @Fiona Foxglove

CIASTECZKA Z WRÓŻBĄ:
fabularnie zostają Wam wręczone tuż przed napisaniem drugiego posta. Kelner odczytuje wróżbę, ciasteczko możecie zjeść.


Fiona:

Pożyczaj pieniądze od pesymistów - nie oczekują ich zwrotu.

outfit, żałuj, że go nie widzisz

Niektórzy nie uznaliby Amelie za społecznicę, a przecież tego typu ludzie przychodzą na takie imprezy: albo naprawdę im zależy, albo uczestnictwo w akcjach charytatywnych wpisuje się w wizerunek jaki chcą kreować, albo po prostu chcą się dobrze bawić. Z tych trzech grup jasnowłosa najlepiej pasowała do pierwszej, bo chociaż trudno byłoby ją spotkać na jakichś protestach czy pikietach, gdzie było dla niej za tłoczno, prawa zwierząt były bliskie jej sercu. Sama była dumną posiadaczką psa, którego wyciągała z traumy ciężkich przeżyć. Tak więc głównie dobro czworonogów zadecydowało o tym, że tu przyszła, wyciągając z dna szafy sukienkę, w której ostatni raz była na ślubie przyjaciół dwa lata temu, gdyż generalnie średnio przejmowała się zmieniającymi się trendami.
Przyjście tutaj to jedno, ale randka w ciemno? Nie wiedziała co ją podkusiło, kiedy wręczono jej formularz i poinformowano tajemniczo o zasadach. Pomoc zwierzętom przez uiszczenie wejściówki i dorzucenie darowizny to jedno, ale randka w ciemno była szaleństwem. Mimo to wybrała najbezpieczniejszą opcję z formularza wskazującą na poszukiwanie przyjaźni. Oddała formularz i chwilę pokręciła się po sali. Obywatelski obowiązek spełniła i gdyby nie zgłoszenie do randki mogłaby właściwie kierować się do wyjścia, zanim jednak dwa razy zdążyłaby rozważyć tę opcję odnalazł ją ktoś z obsługi, zakładając jej na oczy opaskę. Jej świat spowiła ciemność, bicie serca od razu przyspieszyło, ale muzyka i inne dźwięki ją uspokoiły, zaraz też wyjaśniono jej, że to dla celów randki w ciemno, więc poszła, prowadzona przez obsługę imprezy, dostosowując się do ich instrukcji i ciesząc się w duchu, że wybrała buty na płaskiej podeszwie. Opaska odcinała ją całkowicie, nic nie dało się zobaczyć, więc polegała głównie na słuchu. W końcu trafili do pomieszczenia, w którym miała odbyć się ta „randka”, gdzie usadzono Amelkę na krześle, a kelner przekazał jej zasady randki, na co kiwnęła głową, nie wiedząc nawet czy kelner to wyłapał. Pozwoliła sobie na delikatne podważenie opaski, aby odkryć, że ciemność wcale nie ustąpiła. Znajdowała się w światłoszczelnym pomieszczeniu. Odetchnęła głęboko parę razy, aby rozpocząć powolne badanie terenu, najpierw krzesła, potem stołu, gdzie jej palce natrafiły na talerze czy półmiski, a w końcu na kieliszek, który kelner napełnił wodą. Szereg dźwięków, które zaatakowały jej uszy sprawił, że domyśliła się, ze druga osoba znalazła się przy stole. Dzięki palcom zaciśniętym na nóżce kieliszka uniosła go do ust wierząc, że potrafi trafić kieliszkiem w ciemności. Ta karkołomna operacja się udała, a gdy zwilżyła wargi i odstawiła kieliszek na stół jak jej się wydawało w miejscu, skąd go wzięła, wzrokiem usiłowała przebić ciemność
- Cześć. - odezwała się do nieznajomego lub nieznajomej, licząc, że uda jej się dla własnego komfortu ustalić czy ma do czynienia z kobietą, czy z mężczyzną.

@Fiona Foxglove

Ciemno było jak w dupie. Nie była to jednak przeszkoda, kelner wydawał się być dobrym i kompetentnym przewodnikiem, a na miejsce udało się dojść bezpiecznie tylko dzięki bezgranicznemu zaufaniu obcej osobie. Ekscytacja z każdą chwilą tylko rosła w umyśle blondynki. Kim będzie druga osoba? Czy lubi podróże? Psy? Koty? A co jeśli jest niewidoma i każdy będzie miał szansę wejść trochę w buty takiej osoby? Tyle pytań! Szansa na odpowiedzi jednak zbliżała się wielkimi krokami, usta samoistnie się zaciskały, a paznokcie delikatnie muskały skórę wewnętrznej części dłoni.
Stało się, blondynka została posadzona na naprawdę miękkim, wygodnym krześle z mocno przewiązanymi oczami. Zabawne, ale im mocniej została zawiązana opaska, tym przyjemniej i komfortowiej się czuła. Można by rzec, że czuła się bezpiecznie. Chciała już otworzyć usta, by móc zalać towarzysza falą pytań, jednakże postanowiła odczekać jeszcze chwilę, w razie gdyby druga osoba potrzebowała chwili.
Nigdy nie była na randce w ciemno. Właściwie, to nigdy nie była na randce, dlatego niemal od razu skorzystała z oferty. Poznawanie nowych ludzi jest świetne, ale poznawanie nowych ludzi w ciekawych okolicznościach? Dzielenie wspólnych wrażeń jest najlepszym sposobem na zaczęcie znajomości, każdy to wie!
- Toooo…Cześć! - powiedziała w pewnym momencie, choć wydawało jej się jakby mówiła w eter. - Nigdy nie byłam na takiej…hmm…zabawie. Na tę chwilę jest ekscytująco, a ty jak myślisz? I w ogóle powinniśmy się przedstawiać? Ja myślę, że moglibyśmy. To znaczy, no wiesz, nie chcę musieć wołać ciągle “ej ty”, co sądzisz? - spytała, mrużąc oczy pod opaską, jakby próbowała dojrzeć twarz drugiej osoby, mimo panującej wokół ciemności. - Noooo, chyba że tak ci będzie bardziej komfortowo, co nie? Albo możemy wymyślić sobie pseudonimy na ten czas, a jeśli będzie fajnie, to potem się przedstawimy. Mi bez różnicy.

@Amelie Halley

Potok słów był jak wystrzał armatni przerywający ciszę z rzadka urozmaicaną delikatnymi dźwiękami. Amelie miała wrażenie, że jest nawet w stanie przerwać tę ciemność. Z ulgą skonstatowała, że przyjazny głos musi należeć do kobiety, co pozwoliło jej się czuć nieco pewniej, gdy już wiedziała cokolwiek o drugiej osobie. Kolejne słowa jej "randki" sprawiły, że na jej twarzy wykwitł nawet lekki uśmiech, jednak nieco uśmiechnięty był wyłącznie ton jej głosu - gdyż uśmiechu w tej ciemności nie dało się zauważyć.
- Ja też nigdy nie uczestniczyłam w takich atrakcjach. - powiedziała, zastanawiając się na chwilę nad odpowiedzią na zadane pytanie. - Na pewno nie spodziewałam się aż takich.. ekscytacji, to znaczy randki w całkowitych ciemnościach. - dodała Może początek nie był łatwy, ale teraz nieco się rozluźniła, odzyskując część pewności siebie. Dziwnie tak było patrzeć w zupełną nicość i jedynie na podstawie głosu odgadywać gdzie znajduje się druga osoba.
- Pseudonimy trochę mi pasują do tej randki, ciemności, tajemniczości, anonimowości.. jeśli wiesz o co mi chodzi. Więc póki jest ciemno możemy pomyśleć nad używaniem w odniesieniu do siebie pseudonimów, jeśli ci to oczywiście odpowiada, a potem w dowolnej chwili przedstawić się sobie. - zaproponowała. Naprawdę pasowało jej to do tego całego klimatu, było ciekawszym rozwiązaniem niż po prostu podawanie sobie imion. To nie tak, że Amelie nie chciała się prawidłowo przedstawić z obawy, że spotka tą osobę przy jakiejś okazji, przez przypadek usłyszą swoje imiona i będzie takie "Amelie? Może TA Amelie? Byłyśmy razem na randce w ciemno w Walentynki".

@Fiona Foxglove

- Haha, tak, wzięli to dosłownie - zaśmiała się na spostrzeżenie towarzyszki. Można powiedzieć, że Fiona cieszyła się, że jej rozmówczyni jest kobietą. Oczywiście, jasne, nie miałaby nic przeciwko mężczyźnie albo innej osobie, jednak zawsze czuła się dużo swobodniej przy osobach jej płci. Wydawała się być wtedy śmielsza i wyluzowana. Mężczyźni zawsze wydawali jej się traktować ją jak głupszą smarkulę. Była młoda i bardzo otwarta, może dość naiwna, ale nie głupia! A przynajmniej tak sobie wmawiała.
- O, no pewnie, nie ma żadnego problemu. W sumie masz rację, pseudonimy będą ciekawsze - skomentowała i zamyśliła się mocno, pocierając palcem podbródek. Jak w takiej ekscytacji ma pobudzić mózg do wymyślenia jakiegoś ciekawego przezwiska? Nie chciała już na starcie wyjść na dziecinną, jak to wszyscy ją widzieli (i słusznie), więc pomyślała, że zwyczajne imię byłoby sensowne. Ale co jeśli się zbłaźni, ponieważ towarzyszka wymyśli sobie coś kreatywnego i zabawnego i Fiona wyjdzie na nudną? Tyle niewiadomych nie pomagało we wpadnięciu na dobry pomysł, a dziewczyna nie chciała przeciągać ciszy. - Możesz mi mówić…Felicia - powiedziała w końcu, zrezygnowana. Postanowiła pójść na kompromis, w końcu dała normalne imię, które jest zarazem imieniem córki Fiony ze Shreka. Rozmówczyni nie załapie, ale blondynka będzie miała spokój ducha.
W pewnym momencie kelner podszedł i odczytał wróżbę z ciasteczka, o które poprosiła. - Hm, nigdy nie myślałam o tym w ten sposób. Nie pożyczaj od pesymistów…Nie no, ma to chyba jakiś sens - wzruszyła ramionami, ślepo macając dłonią stół, by trafić na kieliszek z wodą. - Co o tym sądzisz? - spytała, znów próbując przez ciemność wypatrzeć nieznajomą.

@Amelie Halley /BARDZO BARDZO BARDZO PRZEPRASZAM ŻE TYLE TO TRWAŁO/