JJ King

Pytanie o psychiatryk skwitował tylko wzruszeniem ramion i stwierdzeniem, że cholera wie. Były Madeleine zdawał się być beznadziejnym przypadkiem, a przynajmniej w oczach Eloya, jednak nie chciał definitywnie wrzucać go do tego worka. Kto wie, może coś byłoby w stanie go zmienić. Na przykład średniowieczne tortury.
- Uważasz więc, że ja nim jestem? - Ton głosu miał raczej spokojny i zaciekawiony, dziwiąc się nieco, że Madeleine tak postrzegała takie sprawy. - Nie chciałem cię urazić, a raczej doradzić, z własnego doświadczenia. Uważam, że to ważny temat i nie trzeba się tego wstydzić. Ale nie namawiam, chociaż mi bardzo to pomogło. - Wzruszył ramionami, nie chcąc prawić jej morałów - była w końcu dorosła i sama mogła (w końcu!) decydować o własnym życiu, do tego przecież nie byli jakimiś bliskimi przyjaciółmi, żeby jej tak z buciorami włazić i przekonywać do czegoś, czego może nie chciała. Mógł tylko liczyć na to, że jednak może przemyśli, albo porozmawia z kimś innym na ten temat, nawet jeśli tylko po to, żeby wyzbyć się tej przykrej opinii o osobach szukających pomocy.
- Super. Przekażę mu w takim razie, a namiary już ci wysyłam. - Kilka kliknięć w telefonie później i kontakt znalazł się u Madeleine. -Nic mi nie mów, albo fotowoltaika, albo jakieś ubezpieczenia, garnki czy inne pożyczki, mam wrażenie, że z każdym dniem wymyślają kolejne. - Dopijając swoją herbatę zaczął się zastanawiać, czy pomysły tym ludziom się kiedyś skończą, czy może rynek był nieskończenie wielki i niewyczerpany.

@Madeleine Choi

Madeleine przez jakiś czas przyglądała się w milczeniu mężczyźnie, czy zdał jej pytanie. Zaskoczył ją, to na pewno, ale co się jej dziwić, skoro kwestię zdrowia psychicznego przez wiele lat postrzegła w zupełnie inny sposób. Rodzice również o to nie zadbali, gdyż sami nie byli uczeni tego, że nawet wydawać by się mogło "drobniejsze" problemy w tej sferze, zasługują na uwagę specjalisty, więc nic dziwnego, że Madeleine po prostu powielała ich podejście, którego to była nauczona.
- Po prostu to przemyślę, dobrze? - przyznała, nadal będąc zbitą z tropu. Pomyśleć na pewno przemyśli, w końcu Eloy swoim wyznaniem, wprowadził u niej niemały mętlik w głowie. Ale czy ostatecznie zdecyduje się podążyć za jego radą? Czas pokaże.
- Czasem mam ochotę tym z fotowoltaiki naopowiadać na poważnie bzdur, że mieszkam w jaskini, ciekawi mnie co by wtedy powiedzieli. Chociaż pewnie i tak by wciskali, bo jednej mojej znajomej próbowali i tak wcisnąć, że fotowoltaika to dobry pomysł, mimo że podkreślała, że mieszka w wynajmowanym mieszkaniu i choćby chciała, nie ma możliwości - stwierdziła. Madeleine była zdolna do takich żartów, że pewnie gdy w najbliższym czasie ktoś taki do niej zadzwoni, zacznie właśnie od tej bajeczki, jak to mieszka w jaskini, bo na porządne mieszkanie ją nie stać. Owszem, będzie to z jej strony złośliwe, w końcu wydzwaniający pracownicy chcą tylko zarobić na swoje utrzymanie i nic więcej, ale Madeleine niespecjalnie to obchodziło. Zresztą to taki niewinny żart będzie, co nie?
- Dobra, ja będę już się zbierać, bo mam jeszcze coś do załatwienia - powiedziała, dopijając swoją kawę, by wstać i zacząć zbierać się do wyjścia. Eloy postąpił tak samo, więc pozostało zaś im nic innego jak pożegnać się i rozejść się w swoje strony, gdy tylko wyszli z lokalu.

zt x2