Andrew miał to do do siebie, że umiejętnie, może odrobinę nieświadomie, ale skutecznie chował swoje spierdolenie pod płaszczykiem przeciętnego, szarego i nudnego zjadacza chleba. Mógłby być każdym - listonoszem, przynoszącym codziennie nową porcję wieści ze świata, lekarzem, ratującym życie w małej, sterylnej sali szpitalnej, nauczycielem, karmiącym młode umysły zbędną wiedzą, masażystą, ugniatającym twoje napięte mięśnie. Kim jednak był naprawdę? Śliwką, gnijącą od środka, wyżeraną bez grube ...

Umysł Andrew za to chłonął tę ciemność, jak czarna dziura, przyjmował, przepuszczał przez siebie jak przez sito. Rozprowadzał smołę, rozmazywał ją, chełpił się nią. Smakowała jak coś, co dobrze znał, jak coś czego zawsze pragnął. Był nią przepełniony, wylewała się z niego, ciekła kącikami oczu, zaślepionymi pożądaniem. Wiem, ja też. Te słowa podziałały na niego jak płachta na byka. Ja też. Co on może o tym wiedzieć? Co on może wiedzieć o nim? A jeżeli wie, to ile?
Z a t r a c e n i e - na ...

Tak . Mimo różnic w charakterze, w pojmowaniu świata i ludzi, w swoim zdaniu - jakoś za często się ze sobą zgadzali. Czemu Andrew miał ochotę się uśmiechnąć? Ochotę wykrzywić usta w jeszcze paskudniejszym uśmiechu, zmrużyć oczy, spojrzeć na niego z zimną satysfakcją, lubieżnie, podejrzanie, z dozą szaleństwa, którym był przepełniony od stóp do głów. Miał ochotę zedrzeć z niego zakrycie twarzy, tylko po to, aby odszukać jego usta, nakreślić kości policzkowe, objąć wzrokiem poduszki pod oczami ...

Zawsze robimy dobre rzeczy, nigdy nie robimy tych złych . Andrew zastanawiał się chwilę nad tym, co powiedział Lear. Społeczeństwo zostało wytresowane, aby tak właśnie było. Wszyscy oceniają innych, chcąc być najlepsi w byciu dobrym, potępiają, wyolbrzymiają i ukazują grzechy i słabości innych, aby wybielić się na ich tle. Im jesteś lepszy, atrakcyjniejszy i pozornie bez skazy, tym czujesz się bardziej wartościowy - chociaż też tylko pozornie. Czy to nie bycie sobą przynosi największe szczęście ...

Współczucie. Andrew nie czuł go, kiedy wypełniał swoją powinność, kiedy bawił się w Boga, pozbawiając ludzi tego, co większość ceniła najbardziej - życia. Patrzył na konających i nie czuł nic. Ani współczucia ani podniecenia, żalu czy radości. Spełniał swoją powinność, swoje zadanie, pracował, robił to, bo mu płacono. Czy gdyby nie trudnił się mordowaniem, to robiłby to z nienawiści do szarych mas? Prawdopodobnie nie. Chodziłby po ulicach miast bez większego celu, pracował w korporacji, pił piwo ...

Czemu wybrał Eastbourne na miasto, w którym się zaszyje? Bo zdawało się, że tutaj przebywała obecnie jedyna osoba, która wiedziała co się dzieje w jego głowie i to lepiej od niego. Udawanie nie miało już sensu, skoro na wierzch wyszły nie tylko jego cielesne pragnienia, ale i najskrytsze potrzeby i dewiacje. Być może coś jeszcze, coś co mogło w niepowołanych rękach przynieść mu zgubę. Wszystkie te powody przemawiały za tym, aby tutaj się osiedlił - na chwilę? Na kilka lat? Na zawsze? Niezależnie ...

Andy zatrzymał się nagle w głowie, a jego mięśnie spięły się na krótki moment, żeby po chwili znowu się rozluźnić. Jego świadomość zaczęła powoli wracać do ruchu, ale dużo wolniej, dużo ostrożniej. Miał wrażenie, jakby nagle zatrzymał się czas. Jakby powietrze stało się tak gęste, można by było ciąć je nożem. Włosy stanęły mu dęba, kiedy dostał gęsiej skórki. Prawdę powiedziawszy nie tylko włosy obudziły się do życia. Jadowite słowa mężczyzny wwiercały się wjego czaszkę, smagały skórę i kości w ...

Sam koncert był w zasadzie przyzwoity, chyba nie mógł się przyczepić do samej muzyki i tego, co działo się na scenie. Zdawał sobie sprawę, że jest to jednak obliczone na sukces i gdyby miało się nie podobać, to nie byłoby z tego kasy, a tylko o kasę prawdopodobnie chodziło. Piękne, czyste jak łza idee są może na początku, kiedy artyści dopiero się rozkręcają i w głowie mają jeszcze szczątki dziecięcych marzeń, a co jest potem? Zysk, zysk zysk. Tak przynajmniej mu się wydawało. Oceniał wszystko i ...

I’m so fucking antisocial now

[001. outfit]


Czasami myślał o ludziach jak o odpadach. Trzeba było ich segregować, chociaż w zasadzie wcale nie trzeba było. Sami się segregowali, tworzyli grupki, określenia, szufladkowali się, dzielili, oznaczali - jak farmer oznacza krowy i świnie na farmie. Czasami zastanawiał się jak to się stało, że sam jest człowiekiem, że należy do rasy ludzkiej, tak po prostu. Przecież nie czuł się tak, jak inni. Rzecz jasna nie miał tak naprawdę pojęcia co czują ...

Konto: Andy Birkenshaw
Nazwa odznaki: singiel, casual, palacz, team tea, złota rączka,
Kategoria: podstawowe/likes

Rezerwacja podstawowa: Joe Keery

Andrew Birkenshaw
ft. Joe Keery

01.03.1992 Heathfield
wyższe, literatura kawaler
bibliotekarz Eastbourne Library
Pracownicy usług Devonshire

ekstrawertyk vs introwertyk
34
pracowitość vs lenistwo
70
pokora vs pycha
60
idealizm vs materializm
20
https://i.imgur.com/KmeVEeU.jpg

Poziom MG: 2
W rozgrywkach nie zgadzam się na: wszystko co nieodwracalne
Po uzgodnieniu zgadzam się na: wszystko oprócz śmierci postaci
Trigger warning: -


andy is a little odd, don't ...

Rezerwacja podstawowa: Joe Keery