Poczuła nagłe zmęczenie. Nie wiedziała, czy fizycznie zaraz oprze głowę o stół i zwyczajnie zaśnie twardym snem, czy jej psychika informowała, że dłużej nie pociągnie tematu, o którym rozmawiały jeszcze przed chwilą. I przez to zmęczenie doszło poczucie winy, ponieważ nie chciała by ciężki dla przyjaciółki temat był czymś, co było męczące dla Sparkle. Chciała być wsparciem i starała się jak mogła, nawet jeśli gadała absolutne bzdury lub najbardziej typowe pojęcia z poradnika dla coach’ów. I nagl...

Romantyzowanie życia było bardzo ładne. I szczerze mówiąc, Sparkle starała się to praktykować, kiedy tylko miała możliwość. Śniadanie przy oknie, kawa w termosie, pita w parku przy muzyce na słuchawkach. Robiła to, gdy tylko miała siłę, żeby choć na chwilę czuć, że życie nie ssie aż tak bardzo. I owszem, była raczej z tych ludzi, którzy są ekstrawertyczni i patrzą na świat przez różowe okulary. A jednak wewnątrz niej, wewnątrz tej wesołej, śmiejącej się skorupy, była mała, smutna dziewczynka, ab...

Słuchała jej. Bo co miała zrobić prócz słuchania? Na twarzy Brytyjki pojawiło się kilka różnych emocji, chciała samymi oczami okazać Rex współczucie. Ale oczami jej nie obejmie, nie położy jej wzroku na ramieniu, z nadzieją że rudowłosa zrozumie intencje i poczuje się lepiej. Ręce były jak sparaliżowane, leżąc bezwładnie na zimnym stoliku, palcami zakleszczając się na uchu kubka z resztką kawowego napoju. Nie umiała nimi ruszyć. Bardzo chciała wyprostować ramię, chwycić dłoń przyjaciółki i ścisn...

Luigi był głupiutki. Nieodpowiedzialny, zamyślony, zbyt rozmarzony, roztrzepany i beztroski. Beztroskość, z pozoru, może i była dobrą cechą, ale jeśli doda się do tego kapkę nierozsądku i sklerotyzm, otrzymamy obraz Chorwata, który zdaje się, chce mieć wszystko podane na tacy. Sparkle nie była zainteresowana takim związkiem. Co z tego, że ją rozśmieszał? Co z tego, że przy nim czuła się dobrze i była święcie przekonana, że nigdy nie zrobi jej krzywdy? Bezpieczeństwo, szczęście? Kto patrzy na tak...

- Ah. Aha aha, mhm. Noooo proszę hehe - komentowała, kiwając co chwila głową w stronę rudej, na znak że słyszy i rozumie, co ta do niej mówi. Opowieść o Wolfim była fascynująca, choć niekoniecznie wiedziała, jak to komentować. - Brzmi jak fajny typ z tego Wolfiego...Ale on serio ma tak na imię? W sensie, spoko i w ogóle...Ale serio? - zapytała nagle, z ciekawością, może lekkim zdziwieniem na twarzy. Co jak co, ale Sparkle była ostatnią osobą, która miałaby jakiekolwiek prawo komentować imiona in...

- Ktoś więcej, ha? - poruszyła sugestywnie brwiami, obdarowując następnie koleżankę gromkim, choć niezbyt głośnym śmiechem. Bądź co bądź były w miejscu publicznym, nie wypadało innym przeszkadzać głupawymi śmiechami na cały regulator! - No jak to! Mów, masz zapisane jak się pozniliście? Ile się znacie?...Całowaliście się? - uśmiechnęła się do niej szelmowsko, jeszcze bardziej opierając się na łokciach i przybliżając do Rex, niemalże wylewając własną kawę. I o właśnie takie tematy jej chodziło. O...

Wcale jej nie zdziwiło, że miejscówka przypadła Rex do gustu. Pasowała tu w pewnym sensie i, znając ją, można by pomyśleć, że jest stałym bywalcem owej kawiarni. Nie było w tym oczywiście nic złego. Sparkle może i nie przepadała za tak mocnym różem, ale każdy ma inny gust i sobie wyrabiała tolerowanie tego. Z różnym skutkiem. - Hmmmmm?? Wolfie? SAM zaproponował? Opowiadaj o nim!! - powiedziała, poprawiając swoją pozycję na fotelu, by przedramionami przycisnąć się do stolika i wysunąć ciało bliże...

Nie czekała długo na pojawienie się koleżanki na miejscu. Co jednak ciekawe, nie przyszła na piechotę, natomiast podwiózł ją ktoś w jakimś drogo wyglądającym samochodzie. Intrygujące. Sparkle nie czuła zazdrości, bo drogi pojazd, ale czuła, bo jej nikt nie podwozi nigdzie! W sumie to nawet nie wiedziała, czy Luigi auto posiadał, nigdy się nie chwalił, nigdy nie przyjeżdżał. JJa natomiast nie poprosiłaby o taką pierdołę, skoro chodzi tylko o podwózkę na spotkanie, na które sama doskonale może sob...

Sparkle z radością klasnęła w dłonie, gdy przypomniała sobie, że to dzisiaj odpocznie sobie od Luigiego codzienności i spotka się z Rex na mieście. Brakowało jej typowo babskich spotkań, w babskim gronie, gadając o babskich rzeczach. Ploteczki, przytulaski, tego typu rzeczy. Oczywiście September była bardzo uczulona na gadanie o typowo ‘żeńskich’ bądź ‘męskich’ zachowaniach. W życiu kierowała się głównie zasadą, że nie będzie dostosowywać się do ram społecznych. I chętnie łamała z góry ustalone ...

- Mmm…Ale może skończymy jakoś romantycznie? Ty umrzesz z głodu a ja, zrozpaczona twoją śmiercią wypiję truciznę albo przedawkuję leki i umrę w twoich ramionach - posłała mu słodki, niewinny uśmieszek, mocno zaznaczając, że to on umrze pierwszy. Sparkle, prawdopodobnie, gdyby nie miała wyboru, to zjadłaby jego. (CW: pająki) Zupełnie jak niezadowolone pajęczyce lub samice modliszek, odgryzające partnerom głowę.(koniec CW) Oczywiście brytyjka pozwoliłaby mu pożyć trochę dłużej, by zabawiał ją swoi...

Luigi i Sparkle, choć dość różni w temperamentach, mieli swoje wspólne cechy. Na przykład brak smykałki do gotowania. Ona może i by była w stanie trzymać się przepisu, jednak godzinne stanie w kuchni ją nudziło, a ogarnięcie kilku garnków na raz męczące i trudne. Dodatkowo lubiła się sprzeciwiać ogólnie przyjętym normom społecznym, więc nie zamierzała siedzieć w kuchni i dać sobie przypisać łatkę baby kucharki, ale tylko w domu. W końcu cały świat wie, że to faceci są lepsi i lepiej gotują, dlat...

- Nie, twierdzę że jesteś tandetny i tani - zaśmiała się i spojrzała złośliwie na JJa. Mimo, że często bywał ciężkostrawny a sama jego osoba wywoływała w umyśle Sparkle chęć autodestrukcji, tak przekomarzanki z nim bywały odświeżające dla myśli i pewnego rodzaju odskocznią od bycia miłą. No, ale od tego był też jeszcze Luigi, który jakkolwiek słodki by nie bywał, tak czasami miała wrażenie, że pozamieniał się na łby z dzieckiem i rzucał takimi tekstami, że się zastanawiała jak on jeszcze funkcjo...

- Kurwa - przeklęła pod nosem, stukając w kuchni garnkami. - No chuj do dupy - dodała, wrzucając parę naczyń do zlewu i głośno wypuściła powietrze z płuc, żeby pomogło jej się uspokoić. Nie pomogło, jedzenie dalej było przypalone, a ona sama czuła, że ją zaraz rozniesie. Nie była zbyt dobrą kucharką. Ba, bywała dość beznadziejna, ale potrafiła trzymać się prostych przepisów, nawet robiąc kilka rzeczy na raz. Potrafiła się zorganizować i w odpowiednim czasie zacząć przyrządzać mniej wymagające po...

Przyjęła Luigiego do środka z szerokim uśmiechem, choć spodziewała się trochę większej inicjatywy z jego strony. Ale no trudno, bierze ile dają. Może i bywał czasami irytujący, miał dziwne zdania na temat niektórych rzeczy i po prostu zdawało się jakby nie dorósł jeszcze wystarczająco, ale zarazem Sparkle czasami marzyła sobie na jawie, że Chorwat wykaże się wyobraźnią i odrobiną romantyzmu i zgotuje jej niezapomniane chwile w swoich ramionach. Może musi jeszcze poczekać lub wziąć sprawy we włas...

@Luigi Martinović @JJ King @Jay Blue Stilton

Sparkle wracała właśnie z pełnymi siatkami zakupów w stronę domu, myślami krążąc tylko wokół zbliżającej się imprezy sylwestrowej. Nawet jeśli jej goście mieliby nie przyjść, to ona i tak się świetnie będzie bawić sama. Pogra sobie w chińczyka, potańczy z just dance i wypije alkohol oraz soki, które kupiła do drinków. Oczywiście do tego śmiertelnie się obrazi na całą trójkę i będzie powoli zakopywać swój żal pod dużą chmurą obojętności na życie. Tak przynajmniej sobie wmawiała, bo lubiła być dra...

@Luigi Martinović @JJ King @Jay Blue Stilton

@Mason Robins

@Mason Robins